درپی خشک شدن جان گداز دریاچه ی ارومیه وحوادث متعاقب آن وآتش زدن سطل های آشغال ،که ازمواد اصیل وساخت وطن بوده ؛نه چینی! ونابودی موادبازیافت داخل آن ،که سرمایه ی آیندگان محسوب می شود، این جانب رابرآن داشته باتوجه به رشته ی تحصیلی کتابداری که در پست ومسئولیت محیط زیست مشغول به خدمتم وآدم بی منظوری نیستم؛ نه به خاطردریاچه ی ارومیه، بلکه به خاطر حفظ سرمایه ی ملی!(سطل آشغال) دست به اقدامی عاجل بزنم. ولی در عین حال عقیده برآن است که نباید مانع کارمعترضین بود که اعمالشان ،نیز نوعی قدم دراحیای دریاچه وبارورساختن ابرهاست .ولی باتوجه به این که بنده به سرمایه ی ملی حساسم ،می توان برای احیا دریاچه وسوراخ نمودن لایه ی ازن چیزهای دیگر ی را غیراز سطل آشغال ،باطرفة العینی ، دود هواکرد.

علی ایّ تقدیر!ازآن جاکه تاکنون دریاچه های مختلف کشورازهامون گرفته تابختگان یکی پشت سرهم خشک گردید ومااز تماشای آن حال کردیم ،دست روی دست گذاشته واین ها راپشت گوش انداختیم ولی آب ازآب تکان نخورد؛ فلذادرخشک شدن دریاچه ی ارومیه نباید چندان تعجیل نمود؛ که چنان شایسته نیست.تامازنده ایم دریاچه زنده است. وتاخشک شدن کامل آن سال ها فاصله است.راه کاربنده نیزدرهمین راستای صبر وشکیبایی بوده وباتوجه به گرمی سطح زمین وزیرآب رفتن مناطق خشک ،زیاد نباید تعجیل نموده وبگذاریم دریاچه آهسته آهسته خشک گردد.درچندسال آینده که آب اقیانوس ها به تدریج به سمت بالا تشریف آوردند ،به شماقول خواهم داد ؛نه تنهادریاچه، بلکه کل آذربایجان را آب فراخواهدگرفت.

بنابراین بنشینیم وصبر پیش گیریم /دنباله ی کار خویش گیریم(ببخشیدکه شمّ شاعری ماهم گل کرد.)

باید توجه داشت که درخشک شدن دریاچه، حکمتی نهفته است وازهزاران مزایای آن می توان به احداث راه های مواصلاتی اشاره نمود،که مثل گذشته هزینه بر،نخواهد بود. ومادیگرمجبورنخواهیم بود دل دریاچه رابه خاطر احداث جاده ای بشکافیم!چه شهرها وروستاهایی من بعدازاین، بدون مانع باهم ارتباط خواهندداشت ومهرومحبت افزون خواهدشد!!!